"Thank you"

คิดถึงอาจารย์จังค่ะ เกรดออกแระค่ะเนี่ยถ้าไม่มีอิ้งฉุดไว้ หนูคงติดโปรไปแล้ว ขอบคุณอาจารย์มากๆเลยค่ะ
ช่วงเวลาที่ผ่านมา หนูเจออะไรมาก็เยอะจิงๆ ได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างบางอย่างเองก็ยังไม่เข้าใจ
หนูอยากถามอาจารย์ว่า เราควรคิดถึงอนาคตของเรา และให้ความสำคัญกับการเรียนมากกว่าสิ่งอื่นใดใช่ไหมค่ะ เพราะเวลาเราพลาดมา เราก็พลาดแค่คนเดียว คนอื่นช่วยเราไม่ได้จิงๆใช่ไหมค่ะ และอีกเรื่องที่อยากจะรู้คือเรื่องเพื่อนค่ะ หนูอยากให้อาจารย์ช่วยตัดสินทีนะค่ะ ว่าหนูผิดมากไหม? เทอม1หนูเรียนตามเพื่อน ไม่มีจุดยืนเป็นของตัวเอง ไม่ดูด้วยซ้ำว่าตัวเองมีพื้นฐานในการเรียนเท่าเพื่อนไหม ตามเค้าไปเรื่อยๆ พอมีกิจกรรมก็เต็มที่กับมันมากๆจนไม่รู้ลิมิตว่าควรหยุดแค่ไหนทำตามเพื่อนเรื่อยๆ เค้าว่าอันไหนดีก็ทำไป พอเกรดตอนเทอม1ครึ่งแรก หนูได้ 1คะแนนวิชาแคล วิชาภาคก็แย่มากๆ แย่ไปซะทุกวิชา หนูมีเพื่อนแค่คนเดียวตอนนั้นที่เข้ามาติว มาช่วยสอน มาทำโปรเจกงานให้ ทำให้เลยนะค่ะ เราช่วยกันติว ช่วยกันจน หนูได้D+วิชาแคล และวิชาภาคก็ได้เกรดB+มา แต่ก็ยังติดโปรสูงอยู่ดี แต่พอเคาปรับเกรดฟิหนูก็พ้นโปรมาได้พอมาเทอม2 หนูเลยหาจุดยืนของตัวเองในการเรียนพักกิจกรรมไปเลยก็ว่าได้ หนูไม่เห็นว่ารุ่นพี่จะช่วยอะไรหนูได้เลย ได้แค่คำพูดที่พูดว่า"สู้ๆนะ ,พยายามนะ" แต่ทำไมไม่มาช่วยสอนช่วยติว แต่พี่ๆเค้าคงมีงานอยู่เหมือนกันอันนี้หนูเข้าใจ แต่พอถึงคราวที่เราแย่มีแค่เราเองจิงๆนะค่ะที่ช่วยตัวเราเองได้ ใช่ไหมค่ะ หนูเลยอยากแค่เรียนจบ ไม่มุ่งกิจกรรมใดๆ แต่กลุ่มของหนูเพื่อนๆเค้าทำกิจกกรรมกัน พอถึงเวลาต้องทำค่ายซึ่งหนูไม่ใช่ว่าไม่อยากนะค่ะ แต่ระบบการบริหารงานมันไม่ค่อยดี เพื่อนบางทีไปกันก็ไม่มีอะไรทำ แล้วเวลาซ้อมค่ายก็ต้องรอให้คนครบก่อนถึงจะซ้อมได้ แต่หนูคิดว่ามันมีหายวิธีมากกว่านั้นในการกระจายข่าว และในการเรียกความสนใจเพื่อนให้มาทำงาน คือตอนนี้ใจหนู1หร่ะไม่อยากทำแล้ว ไม่อยากทำกิจกกรรมแล้ว แต่คือเพื่อนในกลุ่มทำกันทุกคน แต่งานนี้คืองานส่วนรวมใช่ไหมค่ะ เราสามารถเลือกได้ใช่ไหมค่ะ ว่าจะทำหรือไม่ทำ ถ้าหนูเลือกตามคนส่วนใหญ่หนูจะผิดมากไหมค่ะ คือหนูไม่อยากทำ แต่หนูก็ไปนะค่ะวันจิงหนูไปช่วยเพื่อนทำงาน แต่ก็ไม่ได้ช่วยไรเยอะก็จริงแต่พูดได้เลยว่าทำ ทำในหน้าที่ของตัวเองหนูเปนคนจริงจังและเต็มที่กับงานด้วยซ้ำถ้าใจหนูมาแล้ว แต่หนูไม่เข้าใจว่าทำไมเพื่อนหนูต้องมาว่าหนูว่า"เพื่อนก็ทำงานกันเหนื่อยทำไมไม่มาช่วยกันบ้างเลย" แล้วหนูถามเค้ากลับได้ไหมค่ะ ว่างานที่ทำนี้เราทำเพื่อคนอื่น คือหนูทำเพื่อคนอื่นนะค่ะ แต่สิ่งที่หนูเคยทำเพื่อเพื่อนโดยตรงมันมีนะค่ะ เยอะด้วย บางอย่างเพื่อนไม่รู้ด้วยซ้ำ ขอบคุณสักคำยังไม่มี ทั้งๆที่สิ่งที่หนูทำ ทำเพื่อเพื่อนด้วยซ้ำแต่เค้ากลับไม่เคยเห็นค่าของมันเลย อาจารย์ค่ะ กิจกรรมส่วนรวมมันเป็นกิจกรรมที่ทำด้วยใจใช่ไหมค่ะ เวลาเราทำเราก็ทำด้วยใจ เราก็ได้ เราก็สุขใจที่เราได้ทำมัน แต่ถ้าเราทำแล้วมันลำบากมันหนัก แล้วต้องมาบ่นว่าคนนั้นคนนี้ไม่ช่วย แบบนี้มันใช่แล้วหรือค่ะ ที่หนูกล้าพูดเพราะหนูเคยทำกิจจกรรมเพื่อส่วนรวมมาแล้ว หนูทำค่ายสร้างโรงเรียนให้เด็กกะเหรียงที่มีสัญชาติไทย แต่อาศัยอยู่ที่ตะเข็บชายแดน โดยมีพระอาจารย์เป็นผุ้นำขบวนพวกเราไป พวกเราต้องข้ามเขา3ลูกใช้เวลา3วันในการเดินทางไปถึงค่ำไหนนอนนั้น บนหลังของทุกคนต้องแบกข้าวสารคนละกิโล มาม่า ปลากระป๋อง ไว้ในเป๋ทหารแท้ๆที่มีเหล็กดามไว้ แบกมันขึ้นขาไป ทุกคนไม่เคยบ่นว่าคนนั้นทำไมไม่ช่วยคนนี้ แต่ทุกคนต่างรับผิดชอบและช่วยกันผยุงจนถึงชายแดนแห่งนั้น พวกเราทำด้วยใจ เดินทางไปกลับและสร้างโรงเรียน(สร้างโรงอาหาร)ใช้เวลา10วันเต็มๆด้วยกัน พอเราทำเราก็สุขใจ หนูไม่เคยโทดว่าเพื่อนในกลุ่มหนูทำไมไม่มาด้วยกัน (กลุ่มตอนเรียนมอปลายนะค่ะ ทำตอนมอปลาย) แต่นี้งานส่วนรวม ทำด้วยใจ เราทำ เราได้ เราสุขใจ ความรู้สึกแบบนี้ไม่ใช่หรอค่ะที่เรียกว่าทำเพื่อคนส่วนรวมโดยแท้จริง ดังนั้นแล้วถ้าแค่ค่ายดูแลน้องแค่นี้ว่ามันเหนื่อยมันหนัก หนูพูดได้เลยว่าไม่ถึง1ใน100ที่หนูทำมาค่ะ ดังนั้นหนูพูดกับเค้าไปว่าถ้าการที่หนูไม่ได้ไปช่วยงานเพื่อน(หนูเหนว่าเพื่อนๆเค้าทำกันได้นะค่ะเพราะทุกคนรู้งานหมด แต่งานที่หนูทำแทบไม่ต้องไปก็ได้)มันทำให้เพื่อนรู้สึกแย่มากจนไม่อยากเป็นเพื่อนกับหนู หนูยอมออกจากกลุ่ม หนูคิดว่าเพื่อนในตอนนี้เทียบไม่ได้เลยกับเพื่อนมัธยมที่หนูมีอยู่ หนูไม่ได้ว่าเลยถ้าเค้าจะเสียใจ หรือต่อว่าที่หนูไม่ได้ไปช่วยงาน ถ้าจะว่าหนูเห็นแก่ตัวหนูยอมรับ แต่หนูบอกเค้าไปว่าหนูอ่ะเป็นเพื่อนพวกเค้าเสมอ แต่ถ้าพวกเค้ารับไม่ได้ที่หนูเห็นแก่ตัว ปล่อยให้เพื่อนเหนื่อย หนูก็ยอมค่ะ
อาจารย์ค่ะ หนูผิดมากเลยใช่ไหมค่ะ หนูควรต้องไปขอโทดพวกเค้าเรียงคนเลยไหมค่ะ หนูเห็นแก่ตัวเรื่องกิจกกรมส่วนรวมใช่ไหมค่ะ หนูเสียความรู้สึกจิงๆค่ะ แทบจะเสียน้ำตาเลยก็ว่าได้ หนูเป็นคนอ่อนไหวมากๆกับเพื่อน หนูให้เพื่อนเต็ม100นะค่ะ แต่เพื่อนไม่เคยแฟร์กะหนูเลย แต่ถ้ามีเพื่อน 100 คน หนูขอแค่ 1คน ที่เข้าใจหนู แค่นี้หนูก้พอใจแล้วค่ะ อาจารย์ค่ะเรื่องสำคัญก็คือ หนูขอบคุณอาจารย์มากเลยนะค่ะที่ทำให้หนูไม่ติดโปร หนูได้ 2.00 พอดีเลยค่ะ เกรดรวมได้ 2.01 ปีสองมันต้องดีกว่านี้แน่ๆค่ะ หนูเริ่มรู้แล้วว่าเราต้องเรียนแบบไหนถึงจะอยู่รอด หนูจะพยายามค่ะ อาจารย์ขาหนูชอบเรียนอิ้งกะอาจารย์มากๆเลยค่ะ มันไม่ต้องเกร็งมาก สบายๆ ทุกครั้งที่มีคาบเรียนมันเหมือนเ็นเรื่องตื่นต้น ว่าจะเจอเรื่องอะไรน๊าวันนี้ ที่สำคัญได้ฝึกทักษะตัวเองด้วย ถ้าอาจารย์อยู่กลุ่มไหนมาบอกด้วยนะค่ะ หนูจาตามไปเรียนด้วยคนค่ะ หุๆๆๆ คิดถึงอาจารย์มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยนะค่ะ สงการนต์ไปเที่ยวไหนค่ะ หนูว่าจะลงใต้กะครอบครัวอ่ะค่ะ สุขสันต์วันสงกรานต์นะค่ะ


ป.ล. อาจารย์ขา เรื่องของหนูดูไร้สาระไหมค่ะ ถ้าใช่ ขอโทดที่รบกวนนะค่ะ คือหนูเปนคนคิดมากอ่ะค่ะ ^^"